بآز بــآراטּ باترانــــــــــــــــــﮧ
مے چکد از چـ ـشـ ـم خیســـم
بآ گــــــــــــــﮩـرهآے فرآوآטּ
قصـﮧ ام رآ مینویســــــــــــــم
مے خورد بر بآم گونــــــــــــــﮧ
اشکـﮩــــــــــاے بے درنگـــم
مے چکـــــــد بر روے کآغذ
اشکـﮩــــــــــاے رنگ رنگم
یــــــــآدم آرد روز بآراטּ
چشم در چشم سیاهــــــش
گردش یکــ روز شیریـטּ
در بلنــــدآے نگاهــــــــش
شآد و خرم ، نرم و نازکـ
عـآشـ♥ـقے دیوآنـــﮧ بودم
توے جنگلـﮩــاے احسـ♥ـاسـ
از نگآرم مےســـــــــرودم
مے دویدم همچو آهـــــــــو
گِرد قلـ♥ـب مهربآنـــشـ
مے پریــــــــــدم از لبـ
جوے بلنــــــــــــــد گیسوآنشـ
مے شنیدم از پرنــــــــــــــــده
قصـﮧ هاے مرگـ فرهـــــــــــآد
از لبـ بآد وزنـــــــــــــده
عشـ♥ـق هآے رفتـﮧ بر بآد
دآستانـﮩـــــــآے نـﮩــــــانے
گشتـ بر مـטּ آشکــــارا
رآزهــــــآے زندگـــآنے
کرده بودش سنگـ خــآرا
پیشـ چشم مــــرد فردآ
دستشـ از دستم جدآ شد
زندگآنے خوآه تیـــــره
خوآه روشـטּ بر فنآ شد
بآز بآراטּ بآ ترآنـــــــﮧ
بر دو چشمآنم نشستـﮧ
از وجودم مآنده تنـﮩــــآ
تکـﮧ قلـ♥ـبی سرد و خستـﮧ
خستـﮧ از نآمردمے هآے
فرآوآטּ زمانــــــــــــــــﮧ
خستــﮧ از احسآس دورے
از نگآرم بے بـﮩــــــآنـﮧ
حـــآل پرسم روز بآرآטּ
قصه یکـ مرد تنـﮩــــــــــآ
,